Afgelopen week is Harmen, mijn man, na een rally-ongeluk opgenomen in het Medisch Spectrum Twente (MST) in Enschede. Dat was behoorlijk schrikken, maar gelukkig kan hij helemaal herstellen van zijn verwondingen. Het is een intense en emotionele periode waarin hij twee keer geopereerd is en wat langer moet verblijven in het ziekenhuis. Dat is (ondanks heel aardig en fijn personeel) toch een vrij klinische, gecontroleerde omgeving, waar alles draait om monitoring en beheersing.

Wat vond ik het fijn om de tuin bij de hoofdingang te ontdekken. In deze tuin bloeien zelfs nu, in november, nog planten, en dat onstuitbare leven in de natuur biedt me echt troost. De stalen sculpturen van de Belgische kunstenaar Arne Quinze komen vooral ’s avonds erg mooi uit: dan worden ze van onderen af belicht. Ik weet niet of dat zijn bedoeling was; ik zag er gebroken botten in… maar dat is misschien maar net waar je mee bezig bent op dat moment.

Als tuinontwerper kijk ik misschien anders naar zo’n plek dan de gemiddelde bezoeker. Ik zie hier niet alleen een mooie buitenruimte, maar een doelbewust gecreëerde omgeving die inspeelt op de emotionele en psychologische behoeften van de mensen die hier komen. IAA Architecten hebben het ziekenhuis ontworpen vanuit het concept van een “healing environment,” een filosofie waarbij natuurlijke omgevingen kunnen bijdragen aan het herstel en welzijn van patiënten, bezoekers en zelfs het zorgpersoneel zelf. Of zij de tuin ook hebben ontworpen, heb ik niet kunnen achterhalen.

Inmiddels ben ik dus – helaas – ervaringsdeskundige geworden in het ervaren van wat zo’n tuin voor iemand kan betekenen. Bij het MST zie je hoe de tuin mensen ertoe aanzet even stil te staan, een plekje te zoeken en de zorgen van de dag heel even van zich af te laten glijden. Zelf merkte ik ook, hoe fijn het is om te zien dat het leven doorgaat, zelfs als de omstandigheden zwaar zijn.

Als tuinontwerper zet ik mijn vaardigheden in om mooie plekken te creëren, of dat nu bij een ziekenhuis is, een kinderopvang, schoolplein, een woonwijk of iemands achtertuin.

Ik heb nu persoonlijk ondervonden hoe belangrijk het is om ook – of misschien juist – in zware tijden, toegang te hebben tot de kracht en rust van de natuur. Het ontwerpen van een tuin bij een ziekenhuis of andere instelling zal dan ook vanaf nu niet alleen een mooie klus, maar ook een kans zijn. Een kans om mensen een plek van troost, kracht en veerkracht te bieden. Ik kon de naam van de ontwerper niet achterhalen helaas, dus als iemand dat weet, hoor ik het graag! 

Dit compliment is wel voor hem|haar: De tuin bij het MST laat prachtig zien dat een tuin zoveel meer is dan een verzameling planten – het is een zorgvuldig gecreëerde, fijne plek waar je letterlijk kunt ‘aarden’.