Voordat je gaat graven, wil ik je eerst even wat meer vertellen over die aangeklonken bodem. Túúrlijk is die aangereden tijdens de bouw. En dat betekent, dat er minder lucht in zit dan er in zou moeten zitten. Waardoor water minder goed wegloopt bijvoorbeeld… Maar dat betekent nog niet, dat er geen leven in zit! Ook die aangereden bodem zit nog steeds vol bodemleven.
Kleine beestjes, schimmels, bacteriën en dergelijke, die rustig zitten te wachten op gunstige omstandigheden. En voordat je denkt: jakkes: schimmels: daar moeten we van af… Niets is minder waar! Juist deze schimmels en bacteriën zorgen er voor, dat de planten die je er in gaat zetten, voedingstoffen op kunnen nemen. Vergelijk het maar met je darmen: als je ‘darmflora’ goed is, dan heb jij geen last van een opgeblazen gevoel! Of van winderigheid 😉
Daarin leeft van alles, dat elkaar helpt, maar ook opeet en weer verteert. Zoals alles in de natuur.
Door in één keer alles weg te graven en te vervangen door iets anders, haal je dus een enorme hoeveelheid basismateriaal weg. Je vervangt het door iets nieuws dat ergens anders is weggegraven of samengesteld. Waar vaak weinig bodemleven in zit, en wat vaak heel weinig vocht vasthoudt. (Hee > zo kan de hovenier je er meteen een waterdruppelaar erbij verkopen…) Afgraven betekent, dat je echt helemaal opnieuw moet beginnen. Daar komen ook nog alle kosten van het afgraven zelf en het vervoer van al die grond nog bij! Duurzaam? Neu, niet echt.
En dat, terwijl de grond die nu aangekoekt ligt te wezen in jouw nieuwbouwtuin waarschijnlijk met een beetje hulp zo weer gezond is.
In 2018 kochten wij een huis, dat in een voormalige kerk gebouwd werd. Het was een complexe verbouwing en de aannemer ging failliet. Het project heeft bijna anderhalf jaar stilgelegen! Al die tijd stond er een groot hek om onze gezamenlijke voortuin. En binnen dat hek, stonden machine’s. Aggregaten, een Dixie, afijn: je snapt het plaatje wel. Toen ons huis eindelijk klaar was en we de tuin opgeleverd kregen, dachten wij ook: deze grond is niet meer te redden. Want was was het een grote ellende. Op 20-30 cm diep was de kleilaag zo dicht, dat hij blauw was. Het water beleef er bovenop staan, het was één grote modderpoel.
Toch besloten we dit niet te doen. En wat ben ik daar achteraf blij mee. We hebben op meerdere plekken in de border met een handboor diepe gaten gegraven, waar we onderin wat grind in deden om de afwatering te bevorderen. Vervolgens hebben we alle planten een handje koemest korrels en een handje Crehumus gegeven ( dat is een soort probiotica voor de grond, om in darm-termen te blijven) Op die manier kregen de planten en het bodemleven zelf een extra boost om weer op gang te komen. Elk seizoen laat ik het dode plantmateriaal rustig afsterven in het najaar. En in het voorjaar knip ik, wat er over is, in stukjes en strooi dat gewoon in dezelfde border uit over de bodem. Zo hoef ik er niet mee te slepen en te sjouwen èn geen zakken mulch te kopen. De verknipte plantenresten worden verteert door alles wat er in de bodem leeft en dat zorgt ervoor, dat de grond minder snel uitdroogt, dat de bodem steeds luchtiger wordt en beter vocht vasthoudt. De tuin produceert zijn eigen compost!
Na een jaar was de bodem al vele malen beter en nu, 7 jaar later, heb ik echt een tuingrond waar je jaloers op kan zijn. En dat alles dus zonder afgraven, vervangen, opnieuw aanbrengen etc. Als je de grond minimaal verplaatst, dan blijven schimmels en het microleven in je grond intact.
Verder is het slim om de juiste planten te kiezen voor jouw bodem. Als je dat doet, zullen ze het beter doen, mooier bloeien, en ook minder vaak ziek worden. Vergelijk het wederom maar even met je darmen: als jij bv. In India bent, kan het zijn, dat je heel ziek wordt van iets wat je daar eet. Hoe dat komt? Omdat jij en jouw darmflora daar niet op ingesteld zijn. Andersom werkt dat ook zo. Als jij een exotisch plantje in jouw tuin zet, is de kans dat deze bezwijkt aan een of andere ziekte een stuk groter, dan als je een plant neerzet die gewend is aan de omstandigheden in jouw tuin. Dat scheelt een hoop frustratie, werk en geld.
Jazeker wel! Als er echt enorme stukken puin in de grond zitten, zou ik die er wel uithalen. En op de plekken waar je paden of terrassen aan wilt leggen, is het óók beter om grond af te graven. Want daar wil je juist een stevige ondergrond, met bv een basis van grove stukken steen en daarboven een zandbed om je tegels op te leggen…
Elke tuin is anders, en iedereen wil ook iets anders met zijn of haar tuin. Soms is het nodig om toch een stukje af te graven. Maar baseer dat dan op deze twee dingen: Wat wil jij op welke plek, en wat heeft de bodem dan op die plek nodig? In plaats van meteen alles eruit te scheppen. Dat is namelijk altijd verspilde moeite.
Het is wèl slim, om een goed plan te maken voordat je begint. Zodat je op de juiste plekken de grond afgraaft, en op andere plekken juist niet! Dus bedenk, wat je waar in je tuin wilt gaan doen voordat je begint met graven. Maak een goed tuinplan. Dat scheelt zó veel tijd, geld en frustratie! Heb je daar hulp bij nodig, dan help ik je graag. Bel me even of kijk meteen even hier >
zodat je mij niet vergeet en ik nieuwe moodboards, schetsen en ideeën met je kan delen.
Deel dit bericht:
